Den norske gjengen kom til duk og dekka bord i Andorra, ei teknisk krevjande individuell løype men med hint av pudder, og ei seig, tradisjonell vertikalløype med løfte om laktat og smerte. Alt høyrtes svært kjekt ut, med mykje tekniske moment til dømes fleire parti med stegjern.
Eit av fleire parti med stegjern under årets fyrste individuelle konkurranse i randoneè. Foto: Font Blanca
Enn kor kjipt det er å sitje heime å heie, er det veldig kjekt når gjengen er nøgd og koser ser i mellom-Europa. Men eg må vere så ærleg å sei at det knyt seg ørlite i magen av misunnelse og sakn når eg ser bilete og film frå konkurransen. Min vetle operasjon i foten for ei veke sidan stiller krav til alternativ trening nokre veker, og inga deltaking i verdscup. Med på startstreken i Andorra var derimot Stine Haustreis, Sondre Svensli, Lars Erik Skjervheim, Glenn Tore Løland og Sindre Hoff.
Dei fleste startar ein 1-2t konkurranse som om det var ein sprint på 5 minutt. Det gjeld å vere klar! Foto: Font Blanca
Som me påpeikar før kvar vinter er høgda i mellom- Europa er stor utfordring for dei norske løparane. Me byrjar gjerne på mellom 1200-2200 og jobbar oss opp på godt over 3000 moh. Lars Erik og Glenn Tore har nytte Januar godt, og opphalde seg gode 2 veker i høgda før konkurransen. Dei andre 3 kom til Andorra litt seinare. Med lite eller ingen ressursar utanfrå har me gjennom fleire år måtte prøve og fleile når det kjem til denne høgda, og blant gjengen på tur er Lars Erik ringreven som har prøvd, feila litt og lukkast mykje når det kjem til høgda.
Gutta krutt fekk mange fine treningstimar i høgda før verscupopninga.
Alle reagerer vi ulikt på høgda, og det var inga sjølvfølge at Glenn Tore skulle få det same utbytte som Lars Erik i løpet av desse vekene, men gutta er positive og sit igjen med ein god følelse. For den norske gjengen er VM i midten av Februar det store målet, men treninga og opphaldet i høgda ligg også til rette for at kommande konkurranse 28 og 29 Januar kan gå styggfort. Fram mot den konkurransen er planen å sanke krefter og overskot, å stille til start svolten og pigg. Vegen vidar mot VM er uklar. I utgangspunktet skulle randoneèsirkuset ta turen til ein litt utypisk skidestinasjon, Tyrkia 11 og 12 Februar, men slik vert det ikkje med tanke på forholda der nede. Det betyr at dei får 3 lange veker å slå i hjel før VM. Alle pratar dei høglytte om å få ein god treningsperiode, kanskje ta ein svipptur innom Todalen og NC der før VM.
Den einaste norske jenta på laget, Stine hadde som Lars Erik og Glenn Tore hatt nokre dagar i høgda i forkant, og gjekk ein strålande vertikal. Ryktene seier at ho hadde litt teknisk klabb og babb, slik det ofte er fyrste dag meir startnummer på låret for året. Utruleg artig med fleire jenter i den norske troppen, og Stine er motivert og positiv, akkurat slik me vil ha det. Yngstemann på laget, vår unge lovande Sondre kom saman med Sindre rett frå sjøkanten i Noreg, og fekk eit brutalt møte med tynn luft i Andorra. Det er lett å byrje litt vel tøft, og når mjølkesyra fyrst kjem på 2200 moh forsvinn den ikkje med det fyrste.
Lars Erik enda på 33.plass på vertikal og 24.plass på individuell, Sindre 54 og 49, Glenn Tore 49 og 46, Sondre 20 og 18 og Stine 21 og 24 plass.
Toppen på kransekaka eller rosina i pølsa denne helga var vår svenske veninne, Emelie Forsberg. Heilsvensk utanpå men med eit hint av Noreg innerst inne sette Emelie Sverige for alvor på randokartet med 3.plass i individuellen og 1.plass på vertikal. 11 månadar tidlegare halta ho rundt på krykker med eit splitter nytt korsband. Eg trur eg har sagt det før, og eg seier det igjen, Emelie er mitt soneklare forbilde. Svenskane tok også 3.plass i u-21 kategorien under vertikalen med Fanny Borgstrom, svenskane utmerkar seg med andre ord.
Den norske VM troppen er teken ut. Mitt namn er dessverre ikkje på lista denne vinteren. Eg går no glipp av dyrebar skitrening, men vert til gjengjeld ganske god på krykker og spinningsykkel. Det er ingen grunn til å sende meg til VM i Italia utan dei relevante treningstimane på ski. Eg legg difor all mi lit til dei andre norske og håpa på gode plasseringar. Laget består av Sindre, Glenn Tore, Sondre, Lars Erik og Stine. Lars Erik står for dei mest optimistiske måla, og går for topp 15 i individuell og topp 5 i sprint. Ikkje for å legge press på Vossingen, men eg har trua på pallen i sprint dersom Lars Erik set av litt ekstra treningstid på ski på sekk, og feller av.
Eg gjer det beste ut av situasjonen, og tek intervallane på krykker til fjells.
